Rijtest Mazda2 Hybrid

Op onze eerste vakantiedag wagen we ons aan een relatief korte klim: 600 hoogtemeters en een totale wandeltijd van 6 uur. Het weer kon niet beter: 19 graden, licht bewolkt en een zuchtje wind. Op de top is het een stuk frisser: 12 graden en windstoten tot 50 km/u. Maar we hebben ons ontbrekende stempeltje gehaald. Zelden zo fijn gewandeld, ware het niet dat junior wat last van groeipijn heeft. Na 8 uurtjes zijn we weer in het hotel waar we lekker kunnen ontspannen. We maken meteen plannen voor de tweede vakantiedag, en die moeten we aanpassen op een niet zo fraaie weersverwachting: veel regen tot in de middag. Om onze benen rust te gunnen plannen we een autorit over de Gerlospas: veel mooie bochten en met een beetje mazzel zien we nog sneeuw ook.

Efficiënt accugebruik, ook bij hoge belasting

Zoals ik in de test van de CX-30 al schreef zijn de Oostenrijkse bergewegen een geliefde uitvalsbasis voor autofabrikanten om nieuwe modellen te testen. De meest bekende is de Grossglockner, maar daar is het zo druk met toeristen dat van testen (stevig klimmen en vlot afdalen) weinig terecht komt. Als alternatief zoeken fabrikanten kleinere en minder bekende passen op, waaronder de Gerlospas. Junior zit de hele tijd met de camera in de hand om dure sportwagens te spotten en voor selfies in de sneeuw. Maar helaas: beide komen we niet tegen op de pas. Sterker nog: het regent pijpestelen. Maar dat drukt de pret geenszins, de route is en blijft prachtig en dankzij de puike winterbanden (sorry, merk en type ben ik vergeten) kunnen we ook nog leuke rijsnelheden in de bochten halen. Het rij- stuurgedrag van de Mazda2 Hybrid zijn zoals je van een echte Mazda verwacht, het is een heerlijk sturend wagentje. Het hybridesysteem toont zich ook van zijn beste kant.

Bij de oudere generaties Hybrid Synergy Drive (Prius 2 en 3) raakte de hybrideaccu snel uitgeput, en vanaf dat moment moet de verbrandingsmotor vol aan de bak. De Mazda2 Hybrid profiteert van de vijfde generatie van dit systeem: een 4,3 Ah lithium-ion accu, 41% thermische efficiency van de benzinemotor en een enorm verfijnde aansturing. Tijdens de lange en steile klim op de Gerlospas raakte de accu geen moment buiten adem, de software vond een mooie balans tussen ondersteuning en regeneratie. Zeker in de afdaling laadt de accu razendsnel weer op, maar door de transmissie in de ‘B’ stand te zetten wordt de motor als compressierem gebruikt. De complexe samenwerking tussen transmissie, de benzine- en elektromotoren verloopt verbluffend soepel en stil. En het verbruik is – ondanks de klim met relatief hoog tempo – verbazingwekkend laag: 4,1 liter.