Langs de zes uitersten van Nederland, per Mazda6

Een onverwachte taalbarrière

We klikken de Mazda in de sportmodus en stellen de navigatie in, we hebben twee opties om de langste etappe te rijden: via Brussel-Brugge of via Antwerpen. We laten het aan de Mazda over, en die bepaalt dat de route via Antwerpen de gunstigste is: 3 uur en bijna 250 kilometer. Het wordt een prachtige rit door België, de eerste kilometers kronkelen we door kleine dorpjes en over mooie buitenweggetjes. Zelfs binnen de beperkingen van de maximum snelheid biedt de Mazda heel veel rijplezier. In de sportstand is de gasrespons feller en schakelt de versnellingsbak later op. Met 165 pk is de Sportive niet razendsnel, maar zeker wel sportief, de SkyActiv toont zijn veelzijdige karakter: stil op lange afstand, gretig op stuurmanswegen en bovendat draait hij graag toeren. Een op-en-top Japanse motor zoals alleen Mazda ze nog bouwt. Net boven Luik maken we een tankstop: de brandstofprijzen zijn aanzienlijk gunstiger dan thuis. In het tankstation loopt junior tegen zijn taalkundige beperkingen aan, hij spreekt vier talen, maar na drie pogingen in het Nederlands, Duits en Engels begrijpt de pompbediende niet dat hij gebruik wil maken van het toilet. En laat dat woord nou ook in het Frans niet anders zijn dan in de voornoemde drie talen. Uiteindelijk slagen we erin om de sleutel voor het toilet te bemachtigen. Tien minuten later rijden we Vlaanderen binnen en kan iedereen ons weer verstaan.

In Lier maken we een ongeplande tussenstop, hoe fijn de Mazda6 ook rijdt: het is zonde om de omgeving niet te verkennen. Langs de snelweg zagen we een foto van de historische binnenstad en na kort overleg hebben we besloten om anderhalf uur uit te trekken voor een stadswandeling. Die tijdsduur was een harde eis van mijn navigator en zodra we de Mazda in de parkeerkelder afsluiten hoor ik het kenmerkende piepje van een Casio F91: de stopwatch loopt. Lier is een prachtige stad, en we zijn blij dat we hier pauzeren. Op het marktplein is een kleine kermis en her en der wordt vuurwerk verkocht. In de centrale winkelstraat is het een plezierige drukte, en er is warempel een heuse wafelkraam. Onder het mom ‘When in Belgium, do as the Belgians do’ trakteren we onszelf op een wafel. Met kersen.

Nederland’s kleinste stad, en het letterlijke dieptepunt van de reis

Vanuit Lier gaat het richting de ring van Antwerpen en vervolgens richting Zeeland. Volgens het radionieuws zou Antwerpen onder de voet gelopen worden door Nederlanders die de verse lockdown proberen te ontlopen, maar dit strookt niet met onze waarneming. De enige Nederlandse kentekens die we zien zijn gemonteerd op bedrijfsauto’s en vrachtwagens. Bij Eede rijden we Nederland weer binnen, en daar komen de grenspalen ook weer in beeld. Af en toe staat er eentje vlak langs de weg, maar de meesten staan midden in een weiland. Sint Anna-ter-Muiden, ons volgende reisdoel, is ongetwijfeld de kleinste stad van Nederland met circa 50 inwoners. Hier is ook de grillige vorm van de grens met onze zuiderburen het meest zichtbaar, de meeste grenspalen staan ongeveer een kilometer uitelkaar, maar op de rondweg staan ze op amper 100 meter van elkaar.

We parkeren de Mazda bij nummer 359, nummer 360 is het westelijkste punt van Nederland. De Rondweg is rond dit tijdstip een drukke weg – vrachtverkeer vanuit België rijdt continu door. En hier hebben we een beetje pech: de foto die junior van grenspaal 360 maakte is verloren gegaan. Ikzelf had een koffiestop gepland bij het tankstationnetje, maar dat blijkt al jaren gesloten te zijn en is in verval geraakt. Maar we hebben wel alle uiterste punten van Nederland gezien, het enige wat ons nu nog rest is het laagste punt van Nederland.

Voordat we aan deze roadtrip begonnen had ik geen weet van de locatie van het laagste punt van Nederland, maar ik ben er eerder die week al een keer langsgereden. Mazda Nederland is gevestigd in Waddinxveen en dat is ook de thuisbasis van onze testauto. Na het retourneren van de CX-30 ben ik via Rotterdam naar Raamsdonkveer gereden voor de Lexus UX, en langs de route zie je Van Vliet bedrijfswagens in Nieuwerkerk aan den IJssel. Voor het parkeerterrein van dit bedrijf vind je het laagste punt van Nederland, op 6,76 meter onder Normaal Amsterdams Peil. We hebben een kleine 2 uur rijden voor de boeg, maar bij junior slaat de vermoeidheid toe. En ik? Ik ben heel blij met de rijhulpsystemen van de Mazda, zodra we de provincie Zeeland verlaten belanden we in de avondspits, in het drukste industriële gebied van Nederland. De dodehoekdetectie, rijbaanassistent en adaptieve cruise control zorgen voor rust en een wakend oog in het drukke verkeer. Om vijf uur ’s middags zijn we op onze laatste stop, en zoals we gewend zijn, regent het ook hier.

Een lekker diner zoals gisteravond zit er op de tweede dag niet in, we zijn aangewezen op een Burger King langs de snelweg. Maar ook voor ons geldt: kinderen blij, ouders blij. Nog geen tien minuten na onze laatste stop verdwijnt de regen en klaart het op. Door een ongeval op de A4 rijden we binnendoor, de navigatie van de Mazda vindt snel een alternatieve route waardoor we slechts een halfuur verliezen. Dat betekent ook dat we de laatste uurtjes met tempo 130 kunnen rijden, en vanaf Schiphol gaat het erg vlot via de Afsluitdijk naar huis. Tien minuten voordat we thuis zijn pakt junior zijn routeschrift en becijfert de eindstand: ongeveer 1280 kilometer. Dat betekent dat onze tussenstand in Slenaken daadwerkelijk halverwege de rit was. Uiteindelijk hadden we 1272 kilometer nodig om de zes uitersten per Mazda6 af te leggen. En door het iets hogere tempo op de home stretch komen we uit op een gemiddeld verbruik van 6,6 liter per 100 kilometer. Ruim 1 op 15, zonder hybridetechniek, met hoofdzakelijk snelwegkilometers. Het was een geweldige trip, met een geweldige auto.