Duotest Mazda CX-60 & CX-80

Kortgeleden introduceerde Mazda de vernieuwde versie van de CX-60 PHEV. Mazda’s grote SUV had een haperende start, maar de fabrikant uit Hiroshima was er snel bij om de oneffenheden glad te strijken. In de tussenliggende tijd introduceerde het merk ook de CX-80, de verlengde versie. De ‘80’ is van meet af aan een puike auto geweest, maar het kwam er niet van om de grootste Mazda te testen. In deze duotest mogen de CX-60 en CX-80 laten zien wat ze kunnen. Beide auto’s zijn technisch grotendeels gelijk, maar in de praktijk zijn de verschillen onverwacht groot.

Grootste Mazda’s ooit

De CX-60 was de eerste Mazda die op het Large Vehicle Group platform gebouwd is. Dit platform is de basis voor de CX-60, 70, 80 en 90. De motor ligt in lengterichting voorin en in de basis is dit een achterwielaangedreven platform. Mazda heeft forse investeringen in dit platform gedaan omdat het merk volop wil inzetten op grotere modellen. Net als veel andere merken kiest Mazda voor deze koers omdat er nu eenmaal meer winst valt te halen met grotere auto’s. Wat de CX-60 uniek maakt, en wat kenmerkend voor Mazda is, is het feit dat het merk twee nieuwe zescilinder lijnmotoren ontwikkelde. Een drieliter SkyActiv-X met compressie-ontsteking, en een 3.3 liter dieselmotor. Buitengewoon fraaie motorblokken, maar voor ons Nederlanders zijn die niet weggelegd. De belastingdruk zou ze uit de markt prijzen. Toch komen we er in Nederland niet bekaaid van af met de 327 pk sterke PHEV. Een compleet nieuwe aandrijflijn waarbij de achttraps automaat centraal staat. Hierin huist een 100 kilowatt sterke elektromotor die door een 17,8 kWh accu gevoed wordt. Deze elektromotor drijft de prise-as aan en gebruikt dan ook de versnellingen tijdens het rijden. Daarmee is dit een van de weinige auto’s die daadwerkelijk schakelt als je in EV-modus rijdt. Volgens de folder kunnen de CX-60 en CX-80 daarmee 60 kilometer elektrisch rijden, dit cijfer klopt aardig met de realiteit. De benzinemotor is de bekende 2.5 viercilinder die dienst doet (en deed) in diverse Mazda’s. Met zijn 191 pk is hij gelijk aan het blok uit de Mazda6.

Veel vermogen, ook met lege accu

Als je de motorkap opent heeft de CX-60 (en uiteraard de CX-80 ook) twee verrassingen: om het motorblok te zien moet je nog een tweede motorkapje openen. Dan zie je de tweede verrassing: er is een enorme hoeveelheid ruimte voor het motorblok. Je hebt vrij zicht op het stuurhuis en de aandrijfassen. In de enorme motorruimte van de grote CX-en valt de 2.5 viercilinder volledig in het niet. En inderdaad: je hebt zicht op de aandrijfassen, want de PHEV is altijd een vierwielaandrijver. Met de CX-60 heb ik uitsluitend in Nederland gereden, met de CX-80 heb ik hoofdzakelijk in het buitenland gereden tijdens een korte vakantie. Wat daarbij opviel is dat deze aandrijflijn boven verwachting presteert. De CX-80 moest bepakt en bezakt over de Autobahn richting de Alpen, tijdens die reis kon ik de accu tussentijds niet opladen. Maar ondanks een lage state of charge heeft de PHEV altijd een indrukwekkend vermogen achter de hand. Ook met een forse beladingsgraad heeft de CX-80 altijd een indrukwekkend sprintvermogen – zelfs boven de 140 kilometer per uur. Als er één ding duidelijk is geworden, dan is het wel dat Mazda de accubalancering heel goed in de vingers heeft. De accu heeft altijd power zodat de elektromotor de aandrijflijn kan ondersteunen. Je kunt de laadstatus overigens ook instellen op een bepaald percentage zodat je een gewenste hoeveelheid vermogen houdt om elektrisch te rijden. In beide auto’s had ik dat op 30% ingesteld.

Zonder laden een goed verbruik

Een tweede meevaller is het verbruik, hoewel beide CX’en geen lichte auto’s zijn (CX-60: 2.070 kilo, CX-80: 2.190 kilo) en de imposante snoet niet de meest gestroomlijnde is, lag het verbruik voor beide Mazda’s op 6,7 liter. Zelfs een beladen CX-80 met gemiddeld 140 km/u op de Autobahn bleef onder de 8 liter per 100 kilometer. Theoretisch kun je met een PHEV zonder benzineverbruik rijden, Mazda geeft een elektrisch rijbereik op van 60 kilometer, en dat is ook wat beide auto’s in de praktijk haalden. Maar gedurende de test heb ik ze niet tussentijds opgeladen. Voor de CX-60 geldt dat de lokale laadpaal (zoals gebruikelijk) defect was, voor de CX-80 geldt dat de laadpalen in Tirol de Nederlandse laadpas weigerden.

(Test gaat verder op de volgende pagina)