Rijtest Toyota Prius

De Toyota Prius heeft zijn plek in de eregalerij van de autogeschiedenis ruimschoots verdiend. Bij de introductie werd Toyota’s hybride-techniek met twijfel begroet, maar de techniek heeft zijn waarde in de afgelopen drie decennia ruimschoots bewezen. De hybride is niet meer weg te denken, zelfs supersportwagens zijn vol overtuiging op benzine-elektrische aandrijving overgestapt. Het merk Toyota is op de west-Europese markt inmiddels synoniem met ‘hybride’, dankzij de Prius 2 en 3 die daarvoor de weg geplaveid hebben. Maar na vier generaties leek de rol van de Prius uitgespeeld, want elke Toyota (zelfs de SUV’s, nota bene) evenaart de verbruikscijfers van de Prius 2. Zelfs de grootste fans van het model vroegen zich openlijk af of er ooit nog een Prius 5 zou komen. Tot op 16 november 2022, de dag waarop de nieuwste Prius werd onthuld. Vriend én vijand waren blij verrast.

In de kern is de Prius 5 nog steeds de super-efficiënte hybride die zijn vier voorgangers ook waren. Met één belangrijk verschil: het ontwerp kreeg meer aandacht dan ooit tevoren. Als de 5 naast de 2 of 3 staat, dan zie je duidelijk verwantschap: een druppelvorm met Kamm-tail. Zeker bij de Prius 2 komt de druppelvorm tot uitdrukking in de radius van de daklijn, of beter gezegd: de dakboog. Dat maakt de Prius 2 relatief hoog. Zeer gunstig voor de binnenruimte, maar het maakt ‘m optisch smal en hoog. Dat heeft er overigens niet toe geleid dat consumenten ‘m links lieten liggen, want Toyota verkocht ruim 1,2 miljoen van deze modelgeneratie. De Prius 5 kreeg een veel vlakkere daklijn, waardoor het silhouet en het aanzien drastisch veranderden. Het hoogste punt van het dak ligt boven de achterbank, waardoor er vanaf het front één lange lijn ontstaat. En ineens is de Prius een supersexy auto die zelfs door de grootste tegenstanders van het model geliefd wordt. Sterker nog: op de Amerikaanse markt regende het bestellingen, nog ruim voordat de auto in de showroom stond.

Waarom alleen een Plug-In?

De noord-Amerikaanse markt is dan ook de belangrijkste markt voor de Prius 5, en vooralsnog is de nieuweling daar een immens verkoopsucces. Voor de Nederlandse markt ligt dat veel genuanceerder: ondanks de hyper-focus op een laag verbruik biedt een Prius niet heel veel meerwaarde in vergelijking met bijvoorbeeld een Corolla Touring Sports, die net zo goed rijdt, bijna net zo zuinig is en zeker zo praktisch is. Reden voor importeur Louwman en Parqui om de nieuwe Prius alleen als plug-in hybride aan te bieden, zo onderscheidt de Prius zich wat meer van zijn merkgenoten en is een nóg lager verbruik dan de reguliere Toyota’s bijna een zekerheid.

If it looks well, it flies well

Dat de looks van de Prius unaniem in de smaak vallen is wel duidelijk geworden in de testweek, hij is nog geen bekende verschijning op de weg en menigeen neemt de tijd om de auto goed te bekijken. Ook de Emotional Red lakkleur blijkt zijn effect te hebben: het maakt de Prius chique en sportief. In het interieur gaat het er wat ingetogener aan toe: de geteste uitvoering is een Executive (€ 47.195) en die heeft stoffen bekleding en een overwegend lichtgrijs interieur. Vanaf de schouderlijn is het interieur gebroken wit, dat houdt de boel mooi licht. Dat is ook wel nodig, want de hoofdruimte is merkbaar kleiner dan bij de vorige generaties. Een donkere hemelbekleding zou de Prius 5 erg claustrofobisch maken. Hier breekt de nieuweling dan ook met zijn voorgangers: die hadden allemaal een zeer ruim en praktisch interieur vanwege de hogere daklijn, maar hier gaat design boven functie.

Efficiënt en aansprekend onderstel

Waar de Prius ook breekt met zijn voorgangers, is op het gebied van rijplezier en wegligging. Zeker de Prius 2 was een auto die je dwong om kalm te rijden (met de derde en vierde generatie was dat al veel beter), maar de Prius 5 is een auto die simpelweg heerlijk rijdt en stuurt. Het kost overigens nog steeds geen moeite om mooi kalm te rijden, de Prius zweept je niet op, want de aandrijflijn is ontzettend stil als je het kalm aan doet. Het is een fijne auto om in te onthaasten. Maar raak je geïnspireerd op een mooi bochtig weggetje, dan kun je ongelofelijk fijn sturen met de Prius, meer dan ooit tevoren. En ergens is dat bijzonder, want het onderstel is nog steeds gefocust op een zo laag mogelijke rolweerstand. De wielgeometrie die dat vraagt leent zich niet voor een aansprekend rij- en stuurgedrag, maar de Toyota-ingenieurs zijn er ruimschoots in geslaagd om het nuttige en het aangename te combineren. Je kunt met de nieuwe Prius naar de Alpen rijden via de Autobahn en daarbij 1 op 25 rijden, om vervolgens in de Alpen evenveel rijplezier te hebben als in een Supra. Het gecombineerde vermogen van 223 pk doet daarbij een fijne duit in het zakje.

Nog altijd een zuinigheidswonder

Wat ook erg prettig is, en dit is iets wat ik graag ook in andere Toyota-hybrides zou zien, is het extra regeneratief remvermogen zodra je de Prius in de Sport-stand zet. Daardoor krijg je extra remmend koppel op de vooras als je het gaspedaal lift, dit is erg prettig bij het aanrijden van bochten. Echte one-pedal driving is het niet, maar de Prius biedt wel precies de juiste hoeveelheid regeneratief remvermogen om heerlijk te kunnen sturen. De manier waarop de nieuwe Prius rijplezier combineert met een laag verbruik is opzienbarend. Wat dat laatste betreft is de Prius helemaal trouw gebleven aan het oorspronkelijke concept. Ondanks de gure kou in de testweek (er was maar één droge dag om foto’s te kunnen maken) was de EV-actieradius telkens groter dan 65 kilometer, en dat is met gebruik van de elektrische verwarming. Het brandstofverbruik is natuurlijk afhankelijk van je laaddiscipline en de afstanden die je rijdt, maar gedurende de testweek was het benzineverbruik 1 op 30, en dat is in een week waarin ik ruim 1.200 kilometer heb gereden. Dus ja, de Prius is nog altijd het zuinigheidswonder dat hij ooit was. Toyota stelt dat de Prius de meest efficiënte plug-in hybride is, en dat is inderdaad een feit.