Rijtest Mazda2 Hybrid

In de dagen voorafgaand aan ons uitstapje hebben we onze normale woon-werk-winkel-kilometers in de Mazda gemaakt en de verbruiksmeter staat op 1 op 25. Het gemak waarmee deze aandrijflijn zo zuinig rijdt is verbluffend. Met een enigszins anticiperende rijstijl en het volgen van de maximumsnelheid rij je al zuiniger dan 1 op 20. Het oorspronkelijke idee om van de heenreis een echte zuinigheidsrit te maken houdt niet lang stand. We vertrekken op de vroege donderdagochtend om klokslag half vier. We hebben 9:30 uur reistijd over exact 1.000 kilometer voor de boeg. Het is koud, aardenacht en we hebben even tijd nodig om op gang te komen. De hybride-accu is weliswaar 100% geladen, maar het inschakelen van de stoel-, stuur-, achterruit- en spiegelverwarming triggert de motorcomputer om de 1.5 driecilinder in te starten. Als we onze straat uitrijden schakelt het automatische grootlicht in – het is nieuwe maan en in het buitengebied is het pikkedonker. De binnenwegen zijn compleet leeg en we rijden vlot naar de A32 om via de A28 en A50 richting de Duitse grens te rijden.

Hogere snelheid, gering meerverbruik

De verbruiksmeter heeft een sprongetje omhoog gemaakt, maar dat proberen we te temperen door alle elektrische verwarming uit te schakelen, de climate control houdt het behaaglijk warm, terwijl het buiten slechts 5 graden is. Ik bedenk me dat het zonde is om de rust op de weg niet te gebruiken om zoveel mogelijk kilometers te maken, dus de cruise control gaat op 135 km/u, 130 op de GPS. In de zomerdrukte kostte het 2,5 uur om van huis naar de grensovergang te rijden, nu doen we het in iets meer dan 2 uur. Zonder dat we de maximumsnelheid overtreden hebben. Ook in Duitsland hanteren we zoveel mogelijk dezelfde rijsnelheid en ondanks het vele vrachtverkeer lukt het ons om elk uur meer dan 100 kilometer af te leggen. We rijden dus lekker met het verkeer mee om de reistijd zo kort mogelijk te houden, maar de Mazda2 Hybrid blijft erg zuinig: 5,1 liter per 100 kilometer is het hoogste verbruik dat we tussen tankbeurten haalden. We ontdekken ook dat de tankmeter van het digitale instrumentarium aan de optimistische kant is: als de tank voor 2/3^e leeg is, geeft de tankmeter nog een halfvolle tank aan. Op de laatste twee blokjes van de meter is de actieradius rond de 70 kilometer, en voor snelweggebruik is dat – zeker in Duitsland – iets om rekening mee te houden.

De stadsauto ontgroeid

Exact elf uur en 1.023 kilometer later stappen we uit in een heel andere wereld dan waaruit we vertrokken. 21 graden Celsius, een strakblauwe hemel en rondom bergtoppen tussen de 2.000 en 2.700 meter. De Mazda2 wordt gekarakteriseerd als een stadsauto, maar op deze afstand is het ook een puike reiswagen. De rijhulpsystemen bieden rust en de aandrijflijn is opvallend stil en vreselijk zuinig. De plezierigste eigenschap is het rij- en stuurgedrag, zeker de laatste 50 kilometers over bergwegen en een kleine bergpas waren een genot om mee te rijden. Ondanks het feit dat de auto op splinternieuwe winterbanden staat, is het stuurgevoel en de stuurprecisie een groot genot. Het is een rijdersautootje, meer nog dat de reguliere Mazda2. Ook de voorstoelen zijn dik in orde, zeker op deze reisafstand is de ondersteuning en zithouding prima. We bedanken de Mazda voor zijn diensten door ‘m even snel uit te ruimen – zo houd je het interieur netjes en schoon – en een dag rust te gunnen.