Rijimpressie Kia Niro EV

Het is nauwelijks mogelijk dat je nog nooit een Kia Niro hebt gezien, of dat je niet van deze auto hebt gehoord. Tijdens elke rit kom je er een of meerdere tegen. De eerste generatie was een overweldigend succes, zeker vanwege de beschikbaarheid van een uitstekende elektrische versie. En de tweede generatie, die twee jaar geleden werd geïntroduceerd, zie je ook al in groten getale op de weg. De nieuwe Kia Niro Hybrid kwam vorig jaar als een fijne gezinsauto uit de test, nu is het tijd om de Niro EV aan de tand te voelen.

Overzichtelijk aanbod

Kortgeleden voegde Kia twee actiemodellen toe aan de Niro EV-reeks, de Light Edition en de Edition Advanced. Deze beide uitvoeringen ronden het bestaande gamma naar beneden af, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Toyota die speciale uitvoeringen in de hoogste uitrustingsniveaus levert. De reden dat Kia dit doet, heeft te maken met de SEPP-regeling (Subsidie Elektrische Personenauto’s Particulieren) waarbij een maximale catalogusprijs van € 45.000 geldt. De Light Edition kost net geen 40 mille, de Edition Advanced blijft op vijf euro na onder de € 45.000. Dan is er het reguliere leveringsprogramma van de Niro EV: de Dynamic Line, de Dynamic Plus Line en de Executive Line. Op het moment van schrijven komt alleen de Dynamic Line in aanmerking voor de SEPP regeling (klik hier voor de prijslijst). De testauto is een Executive Line, met alle denkbare luxe en comfort. Niet dat de instapversies uitgeklede modellen zijn, de Light Edition en Dynamic Line zijn al heel riant uitgevoerd: een warmtepomp, LED-koplampen, adaptieve cruise control – het zit er allemaal op.

Wil je zaken als stoelverwarming, stuurverwarming en een head-up display, dan ben je aangewezen op de Edition Advanced of Dynamic Plus Line. In de Executive Line krijg je voornamelijk extra comfort in de vorm van Highway Drive Assist 2, een aanvullend veiligheidssysteem (Forward Collision Avoidance 2), elektrisch verstelbare voorstoelen, geventileerde voorstoelen, stoelverwarming achter en een Harman Kardon audiosysteem (en nog een boel extra, teveel om hier op te noemen).

Goed rijbereik, ook bij kouder weer

De testweek begint een beetje met een valse start, de Niro EV staat volgeladen bij het hoofdkantoor van Kia en het is de eerste dag van een herfstachtige week. De verwarming kan aan de slag om de ruiten vochtvrij te houden. Dat heeft zijn effect op het rijbereik die bij het inschakelen van de verwarming onder de 400 kilometer duikt. Volgens de brochure kan de Niro EV onder ideale omstandigheden 460 kilometer rijden op zijn 64,8 kWh accu. De vriendelijke PR-meneer heeft nog even tekst en uitleg gegeven over een aantal functies die niet op het eerste gezicht vindbaar zijn. Daarbij merkte hij op dat de vorige berijder van de testauto niet de zuinigste rijstijl had en dat de geschatte range op diens rijstijl gebaseerd is. Dat blijkt inderdaad te kloppen, want de eerste 40 kilometer van mijn rit daalt de range niet. Sterker nog, het kilometrage loopt zelfs op. Met enig hoofdrekenwerk becijfer ik de range met mijn rijstijl op 420 kilometer. Met stoel-, stuur-, en interieurverwarming aan. Dat geeft de burger moed.

De Niro (plug-In) Hybrid en de Niro EV verschillen amper. Je moet kenner zijn om de verschillen aan de buitenkant te zien. De EV is herkenbaar aan de laadklep in het front en aan de afwijkende velgen. In het interieur zijn de verschillen het minst zichtbaar. De tankindicator in het display is gewijzigd in een batterij-indicator, en that’s it. In de test van de Niro Hybrid kaartte ik de dubbele functie van het kachel / infotainmentscherm aan. Je moet de juiste functie selecteren om te voorkomen dan een draai aan de volumeknop resulteert in een bloedheet interieur, of dat een draai aan de temperatuurknop resulteert in een knetterhard volume. Bij het afgeven van de testauto werd ik erop gewezen dat je de voorkeursfunctie (zijnde infotainment of kachelbediening) kunt instellen door de functietoets ingedrukt te houden. Omdat er een volumeknop op het stuur zit, heb ik dit display ingesteld als kachelbediening als standaard.

Zoeken naar de verschillen

De echte verschillen tussen de Hybrid en EV zie je pas als je de motorkap en kofferklep opent. Voorin vind je een frunk van 20 liter, achterin vind je een aanzienlijk grotere kofferruimte. Die is ruim 110 liter groter doordat er geen hybride-accu in de kofferruimte zit. In deze Executive Line zit er ook nog een 230 Volt stopcontact voor Vehicle to Device (V2D) in de kofferbak. Van de 64,8 kWh accu zie je niets, tenzij je onder de auto gaat liggen. En ook van de 150 kW sterke elektromotor is weinig te zien, alles is keurig weggewerkt onder de frunk.

Nu is de Niro Hybrid al een behoorlijk stille auto, maar de EV is uiteraard nog stiller. Ik heb de Hybrid ervaren als een auto die erg comfortabel en luxe was, maar de EV doet daar nog een schepje bovenop. Niet alleen door de rijbeleving, maar ook doordat er extra luxe aanwezig is (zoals de stoelventilatie). Zoals je van een Zuid-Koreaanse autofabrikant mag verwachten, is er veel aandacht voor de veiligheid en het gebruiksgemak. Dat vertaalt zich in veel waarschuwingsgeluidjes en een fijne ergonomie, maar ook in een risicovrije afstemming van de aandrijflijn. Hetgeen niet betekent dat de Niro EV een slome kar is – integendeel. Na elke start spring de Niro EV in de Eco-mode, en die heb ik ervaren als een prettige rijmodus. De acceleraties kan kalm en beheersbaar waardoor het rijcomfort voor alle inzittenden gewaarborgd is. De mate van regeneratie kun je afstellen met de flippers achter het stuur, en desgewenst in de automatische modus zetten (de rechter flipper even ingetrokken houden). Het koppel van 255 Nm is niet opzienbarend, maar zou je het in één keer loslaten op de voorwielen, dan heb je meteen een headbangers ball als je passagiers daar niet op belet zijn. In de Sport-modus is de Niro een felle rakker waarbij het volledig motorkoppel wel op afroep beschikbaar is. De Niro krijgt dan zevenmijlslaarzen en schiet bij de kleinste beweging van het gaspedaal vooruit. Het is in elk geval genoeg sprintvermogen om de voorbanden in een middag tijd te slijten van nieuw tot aan de slijtagelimiet.