Reistest Subaru Forester e-Boxer

Een tegenvaller?

Er is slechts één tegenvaller tijdens de reis, en dat heeft niet eens met de Forester te maken. Net voor aankomst zien we dat de Silvretta Hochalpstrasse afgesloten is. En daar hadden we juist zo naar uitgekeken. Door een grote aardverschuiving zijn twee haarspeldlussen bedolven, de opruimwerkzaamheden duren nog maanden. Gelukkig hebben we nog genoeg andere routes om te rijden. Om wat feeling met de Forester te krijgen rijden we daags na aankomst de route Schruns-Bartholomäberg-Silbertal-Schruns. Een klein uurtje rijden over prachtige, steile weggetjes. Het is even aftasten hoe de Lineartronic en e-Boxer het best presteren in de bergen. De S/I mode blijkt een cruciaal verschil te maken: in de Intelligent mode houdt de transmissie het toerental laag in de klim en laat de auto veel uitrollen bij het afdalen. Dat is niet ideaal. In de S mode kiest de transmissie een lichtere overbrenging waarbij de motor meer toeren maakt in de klim en bij het afdalen sterker op de motor afremt. Die S mode is genoeg om zonder de remmen te gebruiken af te dalen. De boxermotor blijkt een zeer effectieve motorrem, en desgewenst kun je met de voet iets bijremmen of met de schakelflippers de versnelling kiezen. De software laat de elektromotor veel genereren in de afdaling waardoor de hybride-accu in een ommezien volgeladen is. Opvallend is dat je de elektromotor duidelijk hoort tijdens het genereren – niet storend overigens.

Waterkrachtcentrales waar je maar kijkt

Over elektriciteit genereren gesproken: in de regio Montafon ligt een groot aantal waterkrachtcentrales en een uitgebreid netwerk van leidingen, tunnels en stuwbekkens. Deze pump – speicherwerken wekken dagelijks vele megawatts op door water vanuit hooggelegen spaarbekkens via immense leidingen door een waterkrachtcentrale te leiden en het water vervolgens in een opvangbekken op te vangen. ’s Nachts wordt het water weer teruggepompt om het hoger gelegen spaarbekken weer te vullen zodat het overdag opnieuw door de centrale kan stromen. Overdag wordt er dus veel groene energie opgewekt, maar er wordt gezwegen over de elektriciteitsbron die ’s nachts de megawatt-slurpende pompen voedt. Niet dat de Illwerke daar bewust geheimzinnig over doet, je mag zelfs in de grootste waterkrachtcentrale kijken. Die is gelegen in de schauraum van het Lünerseewerk, in Latschau.

Woeste e-bikers

De eerste vakantieweek vermaken we ons prima in de regio – er is genoeg te doen om een maand vakantie te vullen. Zoals overal in de Alpen zijn er vele, vele wandelroutes. De bergtoppen liggen tussen de 1.800 tot 2.400 meter, voor de geoefende wandelaar is het goed te doen. Ook het mountainbiken heeft hier een hoge vlucht genomen, er zijn vele tientallen kilometers aan biketrails aangelegd. Opvallend genoeg zijn alleen de routes bergafwaarts aangegeven: de fietsen (veelal e-bikes) en fietsers gaan met de gondel bergop, om vervolgens met barstend geweld de berg af te stormen. Dit tot ergernis van de wandelaars die dapper bergop wandelen. Pas in de tweede vakantieweek zien we dat het ook anders kan, als we hoogalpien gebied betreden.

Vijf bergpassen in een rit

Verreweg de mooiste route die we gereden hebben is een aaneenschakeling van roemruchte bergpassen in het Oostenrijks – Italiaans – Zwitsers grensgebied. Het idee is om de Reschenpas en de Stelvio te rijden, afhankelijk van de reistijd bepalen we na de Stelvio hoe we terugrijden: via Italië of via Zwitserland. Deze route stond al jarenlang op de wensenlijst, en nu kunnen we ‘m eindelijk rijden. En geheel ongepland komt er nog een pas bij: de prachtige Arlbergpas. Vanwege de afsluiting van de Arlbergtunnel wordt al het verkeer over deze pas geleid. Vrachtverkeer wordt ruim omgeleid – via Duitsland – en alleen lokaal vrachtverkeer is toegestaan. Dat leidt tot de nodige verkeersdrukte op de pas, maar desondanks rijdt het behoorlijk door. Af en toe stokt het even, waarbij we een aantal keren halverwege een haarspeldbocht moeten stoppen. Dankzij de Lineartronic en de elektromotor komt de Forester elke keer moeiteloos in beweging vanuit een dergelijke, lastige positie. Met een handgeschakelde auto zou dit een vervelende rit geweest zijn. Zeker omdat het rijtempo laag is, zou je telkens tussen de tweede en derde versnelling moeten schakelen – er is te weinig schwung qua rijsnelheid. Echter, met een CVT heb je dit probleem niet. (Lees verder op de volgende pagina)