Nissan Sunny GTI (N13)

Sinds juli is de autofamilie van Carnold uitgebreid met een nieuw gezinslid. Het zal jullie niet verbazen dat er een Nissan bijgekomen is, maar wellicht wel dat het een tweede, rode Sunny is geworden. Maar het is niet zomaar een Sunny, het is een van de (zeer) weinige, nog rijdende Nissan Sunny GTI ’s in Nederland…En dit is ‘m dan:

De Sunny is een jaar of twintig bij de vorige eigenaar geweest die bijzonder goed op de auto heeft gepast. De afgelopen zeven jaar heeft de auto eigenlijk niet meer gereden, maar is er wel een nieuw motorblok (CA16DE) in gekomen. Niet omdat de oude, originele motor kapot was, maar wel omdat deze door een vileine garagist gesaboteerd was. De vorige eigenaar vermoedde een defect aan de cilinderkop / koppakking en lichtte daarom de cilinderkop. Toen bleek dat het blok (met 2 ton op de teller) nog kerngezond was, werd er een nadere inspectie verricht. De oorzaak bleek te liggen in een opzettelijk verstopt brandstofsysteem waardoor de Sunny alleen nog met grote moeite wilde lopen. Via via kwam de vorige eigenaar echter een spiksplinternieuw CA16DE blok op het spoor en hij heeft dat blok in de Sunny gemonteerd.

De eerste 1.500 km heb ik dan ook voorzichtig gereden met de Sunny, het was echt een kwestie van inrijden. Na het inrijden is de olie ververst, kreeg de Sunny een nieuw oliefilter en werd er TSL olieversterker toegediend. Over dat laatste zal ik binnenkort een afzonderlijk blog schrijven, want dat spul mist zijn uitwerking niet.

Maar na een dikke 2.000 km is de Sunny goed losgekomen, in eerste instantie kon de GT (GA16i) de GTI met gemak bijhouden, maar inmiddels blijkt de GTI toch echt de snellere te zijn. Toch moest er, naast de oliewissel, het nodige onderhoud gepleegd worden. Zeven jaar stilstand was de Sunny niet in zijn koude plaatwerk gaan zitten. Zijn eerste kilometers maakte hij tijdens de warmste dagen van het jaar, en het viel me op dat de koelvin nooit aansloeg. Het vervangen van de thermoswitch bood soelaas. Ook de vering kraakte vrij stevig, dat is met het verstrijken van de kilometers wel beter geworden. De vorige eigenaar had de Sunny na het verlagen nog niet uitgelijnd, en nadat Now Cars dat klusje had uitgevoerd is de krakende voorwielophanging een stuk stiller geworden.

De GTI stamt uit ’87 en dat betekent dat hij zonder katalysator, EGR en benzinedampopvanginstallatie (EVAP) door het leven gaat. Van de N13 GTi rijden er nog maar weinig rond in Nederland. Ook de gordels achterin ontbraken, maar inmiddels zijn die ook gemonteerd. De kleine Carnolds zijn ook petrolheads, en gaan regelmatig mee in de Sunny, daarom mogen gordels achterin niet ontbreken. Navraag bij @JasperVerweij van VWE leert dat er nog geen tien N13 GTI’s in Nederland overgebleven zijn. Omdat de RDW niet consequent is met typebenamingen, blijft het gissen naar het exacte aantal. Er zijn in elk geval drie katalysatorloze N13 GTI’s over, in 1988 werd er nog 1 met katalysator (K6) verkocht. Onderaan de lijst staan nog twee Sunny’s vermeld die in 1989 gekentekend zijn, die met de K6 aanduiding is een N13, die met U9 9waarschijnlijk) een N14:

De grootste doe-het-zelf klus is net afgerond: het plaatsen van een nieuwe stabilisatorstang / panhardstang op de achteras. Begin september gaf die er de brui aan. Tijdens het een ritje begon de wielophanging linksachter een onheilspellend geluid te maken. Ik dacht aan een losse velg, of een losse remklauw, maar een snelle inspectie bood geen duidelijkheid. Ik ben toen voorzichtig terug naar huis gereden en heb de Sunny snel op de krik gezet. Het was even flink schrikken toen bleek dat de panhardstang ter hoogte van de linker achterwielophanging volledig afgebroken was. Want waar haal je in ’s hemelsnaam een nieuwe / bruikbare panhardstang vandaan?

Even rondbellen en rondvragen bood geen soelaas: ze zijn niet meer leverbaar. Reparatie leek evenwel goed mogelijk: de stang bestaat uit een gebogen buis met ingeperste uiteinden die uit massief staal gedraaid zijn. Er zijn genoeg draaierijen die een dergelijk eind wel voor een schappelijk prijsje kunnen vervaardigen. Maar toen bedacht ik dat via het forum van de Nissan Club Nederland een Vlaming ken die dezelfde afwijking heeft als ik en eveneens meerdere N13’s in bezit heeft. Een mailtje naar mijn nieuwe Vlaamse vrind Jouri bracht heugelijk nieuws: hij kon me van een nette panhardstang voorzien. Afgelopen week kwam er een groot pakket door de brievenbus:

Inmiddels waren de nieuwe rubbers ook binnen en dus kon ik eindelijk de nieuwe stang monteren:

Helaas bleek dat er twee rubbers niet waren meegenomen in de bestelling, maar de oude exemplaren verkeerden nog in acceptabele conditie. For the time being heb ik de oude nog maar even in gebruik genomen (hoewel tegen mijn principes). Rubber er op, geleidebus er op en het draadeind in het kopervet gezet:

Nog even het bevestigingsoog aan beide kanten goed schoonmaken:

En voila (na een kwartiertje pielen en wroeten): de stabilisatorstang zit:

Daarna kon de stang opgehangen worden in de scharnierbeugels. Uiteraard de bouten even in het kopervet gezet:

Daarna was het een kwestie van natrekken met de momentsleutel en proefrijden. De Sunny ligt weer strak op de weg, alhoewel de schokdempers hun beste tijd wel gehad hebben. Maar goed, we moeten ook voor de wintermaanden een nieuw project hebben, nietwaar? Voor die tijd moet ik wel de stuurbekrachtigingspomp aanpakken, want die zingt dat het een lieve lust is. Gelukkig ligt de nieuwe al klaar. Waarschijnlijk pak ik die één dezer dagen aan.