Verwantschap met de modale Nissans

Ik heb intussen het interieur eens goed in me opgenomen. De verwantschappen met mijn N13 (Sunny) zijn duidelijk, de ventilatieroosters, deurklinken en het instrumentarium zijn allemaal duidelijk afkomstig van dezelfde fabrikant. De Medalist gold indertijd als topmodel, maar het onderscheid zat ‘m niet zozeer in de uitrusting, maar vooral in de afwerking. Het genoemde bordeauxrode interieur is daar een voorbeeld van, maar ook de houtimitatie en de chroomrandjes her en der vormen het belangrijkste onderscheid met zijn mindere broeders.

Optioneel was er veel luxe beschikbaar, Iwan heeft een originele folder van de Laurel en ik verbaas me over de Japanse hightech uit de jaren ’80. Zo kon je opties als parkeersensoren achter (!) en licht- en regensensoren bestellen. Deze Laurel is zelfs uitgerust met elektrisch inklapbare buitenspiegels. Een van mijn favoriete gadgets is het dubbel-din audiosysteem. Digitale tuner, zes programmeerbare voorkeuzezenders, auto-reverse en best of all: een elektrische antenne. Die had zelfs Michael Knight niet. Dé showstopper van de Laurel Medalist zijn de voorste mistlampen. Wanneer ze uitgeschakeld zijn, worden ze keurig door een afdekkap beschermd. Bij het inschakelen klappen de afdekkappen elektrisch omhoog, zodra ze volledig geopend zijn wordt de mistlamp ingeschakeld.

Comfort met een hoofdletter C

Dan wordt ’t tijd dat ik zelf eens ga rijden – mijn vuurdoop in een rechtsgestuurde auto. De Laurel blijkt verassend voorspelbaar in zijn stuur- en remgedrag. Als je anticipeert op het comfortabele karakter van de auto laat de auto zich ontzettend gemakkelijk rijden. Het sturen gaat erg licht, maar de besturing is allesbehalve vaag, na één bocht weet je wat voor vlees je in de kuip hebt. De respons op de gaspedaalinput is wel anders dan ik verwacht had, de Laurel Medalist heeft duidelijke instructies van je gasvoet nodig om te begrijpen dat je wat vlotter wilt versnellen. Kleine bewegingen van de gasvoet resulteren in een bescheiden versnelling waarbij de automatische vierbak de toerentallen laag houdt. Als je het gaspedaal wat verder intrapt, vertrouwt de automaat op het motorkoppel om snelheid op te bouwen. Dat gaat het goed af, de noodzaak om een versnelling terug te schakelen is er pas als je snel een langzame voorligger wilt inhalen. En dan trekt de RB20E er ook flink aan. Maar de aandrijflijn is uitgelegd op een comfortabele, rustige rijstijl. Een rijstijl die je jezelf ook aanmeet in deze auto. Heerlijk zoeven zonder een gehaast gevoel.

 Keizerlijk

Je voelt je ook echt king of the road, of beter gezegd: keizer van de weg in deze gelauwerde Nissan. De motorkap wordt gesierd door een heus motorkapembleem met een gestileerde laurierkrans. Favoriet detail: de zachtgroene markeerlampjes op de hoeken van de voorplecht. Majestueus.

Tijdens het rijden moet ik even denken aan de Toyota Crown, de gelijkenissen tussen die auto en de Laurel zijn legio, maar verschillen zijn er ook. De Crown is een auto voor een internationaal publiek, waar de Laurel Medalist echt voor de Japanse thuismarkt is ontwikkeld. De Laurel is wat excentrieker, zeker in Medalist-trim. Flaneren kan de Laurel dan ook erg goed; de bovenste ophangpunten van de gordels kunnen worden losgeklikt. Hierdoor wordt de B-stijl loze lijn niet verstoord wanneer je met alle zijramen open rijdt.

Gezeten op – of beter gezegd in – de bestuurdersstoel wordt je ondergedompeld in comfort en luxe. Je voelt je keizerlijk in deze Nissan Laurel Medalist. Daarom krijgt ‘ie van keizer Carnold dan ook de opgestoken duim!

15 artikel(en) « ‹ van 15 › »