Rijtest Hyundai Kona Hybrid – De fijnste Kona?

Behulpzame en fijne rijassistenten

Zo rijd ik heel smooth van het industrieterrein bij de importeur richting Schiphol. Alleen aan de EV-indicator in de vermogensmeter kan ik zien op de de Kona elektrisch rijdt. De auto heeft overigens geen knop om de auto in EV-modus te dwingen. Op de vijfbaans snelweg is het relatief druk, maar ik kan lekker ontspannen: de lane assist werkt subtiel en de adaptieve cruise control bouwt de snelheid mooi rustig af (of op) als de afstand tot een voorligger dat vereist. Hierdoor heb je niet de neiging om de systemen te corrigeren, en evenmin corrigeren de systemen jou als bestuurder op een abrupte manier. Het effect is dat de fysieke veiligheidsmarges gehandhaafd worden, en dat de bestuurder minder vermoeid raakt. Dikke prima.

Een tweede aspect van de Kona dat me goed bevalt is de carrosserie, en dan specifiek de bouwkwaliteit en de overzichtelijkheid. Hyundai heeft er – zegene hen – er voor gekozen om de raamlijn laag te houden, en de A-stijlen rank. Crossovers als deze zijn nog wel eens getekend als stalen coconnetjes (ook de Mazda 3 heeft dit erg sterk) die knus aanvoelen, maar waarbij de overzichtelijkheid slecht is. Zo niet de Kona, het zicht over de auto en de omgeving is erg goed vanuit de bestuurdersstoel. De carrosserie is solide, heeft fijne carrosserienaden en is voorzien van voldoende geluidsdemping. Het gevolg: geen rammels, geen windgeruis en amper band- en onderstelgeluiden. Op de snelweg is het een hele fijne reisauto. Tijdens een koffiepauze neem ik de Kona Hybrid eens beter in me op.

Eigenzinnig en herkenbaar

De gefacelifte Kona is reeds aangekondigd, maar in zijn huidige vorm is de Kona zeker geen gedateerde auto. De eigenwijze plaatsing van de koplampen zien we inmiddels bij meer merken, maar het was (en is) hét herkenningspunt van de Kona. De lampen in de motorkaprand dienen als dagrijlichten, en de hoofdverlichting is in het vlakke deel van de bumper geplaatst. Het voordeel hiervan is dat er meer inbouwruimte voor effectievere verlichting is. In het geval van de Kona Hybrid Premium krijg je Bi-Led koplampen met bochtverlichting, een verademing in de donkere dagen. De achterlichten zijn in twee clusters ondergebracht: hippe ledslierten met remlichten in de bovenste units, terwijl de knipperlichten en achteruitrijdverlichting in de bumperclusters zijn ondergebracht. Een fraai detail zijn de 18 inch velgen die uniek zijn voor de Hybrid, standaard op de Premium. De hoogte van de bandenwang (225/45) is een mooie tussenmaat waarbij comfort en rijplezier hand in hand gaan. De testauto stond op Michelin Pilot Sport, deze band past goed bij de Kona Hybrid, hoewel deze geen sportieve aspiraties heeft.

Inhoud, volume en verbruik

Achterin de Kona zijn de ruimte en zitplaatsen erg goed, met een lengte van 1.73 kan ik prima achter mezelf zitten, en ik denk dat twee personen van ruim 1.80 evenmin klem komen te zitten als ze achter elkaar plaatsnemen. Opvallend detail: in de Premium is de achterbank in twee standen verwarmd. Wederom een dikke plus. De accu van het hybridesysteem (1,56 kWh) zit onder de achterbank, een klein ventilatieroostertje onder de zitting verraadt de aanwezigheid. De accu heeft een relatief kleine capaciteit, maar dat betekent ook een compacte accu met weinig gewicht. Het effect is dat de accu geen merkbare invloed op het rijgedrag heeft en dat het verbruik toch flink gedrukt wordt. De verbruiksmeter staat na 125 kilometer snelweg op 1 op 17,5. Een ander voordeel van de plaatsing van de accu is dat de kofferruimte net zo groot is als bij de 1.0 T-GDI: 361 liter en 1143 liter met de achterbank plat.