Rijden met de XT

Tijdens de fotoreportage van de Toyota Crown van Roel heb ik in de XT mogen rijden, een leuke ervaring, vooral omdat je de techniek voelt werken. Er zal niet heel veel slijtage in de aandrijflijn zitten, want de XT van Roel heeft in 28 jaar tijd net iets meer dan een ton gereden. Het is vooral de tand des tijds die de aandrijflijn begint op te breken; uitgedroogde rubbers en een frissen dosis smeermiddelen zullen de XT zeker goed doen. Het is dan ook de intentie om de XT body-off te restaureren en om hem in nieuwstaat te brengen. Een loffelijk streven. Eenmaal onderweg raak ik snel vertrouwd met de XT, hij rijdt opvallend goed, gezien de staat van onderhoud (hoewel die niet uitermate slecht is). De automaatbak schakelt zoals het hoort en laat zich goed met de gasvoet controleren. Wat rustiger gas geven zorgt ervoor dat de bak vroeger opschakelt, terwijl de kickdown ook prima werkt. De boxermotor heeft veel koppel bij lage toeren en reageert alert op het gaspedaal. Bij het naderen van een rood verkeerslicht vertoont de XT niet het typische ‘freewheelen’ van een conventionele automaat; bij het loslaten van het gas wordt de aandrijving naar de voorwielen ingeschakeld. Nagenoeg alles werkt nog in de XT, alleen de buitentemperatuurmeter en de turbodrukmeter geven geen sjoege. Bij het terugkijken van de foto’s viel me op dat de temperatuurmeter op de foto’s wel een waarde aangeeft die overeenkomt met de buitentemperatuur van die dag. Waarschijnlijk is alleen de achtergrondverlichting defect.

De wegligging van de XT is opvallend goed voor een 28 jaar oude auto, vooral in de bochten blijkt de kwaliteit van de wielophanging en de vering en demping. De auto helt opvallend weinig en de kleine 13 inch wielen met B-merk banden sturen prima. Het verschil met andere auto’s uit die tijd is aanzienlijk, dit wagentje is warempel echt sportief te rijden!

Een voordeel van de hoekige vormgeving en het grote glasoppervlak is de geweldige overzichtelijkheid van de carrosserie. Als je in deze auto parkeersensoren nodig hebt, kun je beter je rijbewijs inleveren. De motorkap loopt weliswaar uit je zicht, maar met ingeschakelde verlichting kun je aan de koplampen mooi zien waar de motorkap eindigt. De XT heeft weegt 1150 kg, dat zou je niet zeggen als je ‘m ziet staan op zijn tamelijk bescheiden wielen. Aan de andere kant: de automaatbak en de vierwielaandrijving leggen natuurlijk wel het nodige gewicht in de schaal. Al rijdende voel je weinig van dat gewicht. Zoals gezegd ligt de XT goed op de weg en in de bocht, van de 136 originele pk’s zullen er ongetwijfeld een paar met pensioen zijn, maar de auto is kwiek en lichtvoetig. Het lijkt me grandioze auto om enkele bergpassen mee te bedwingen, ongeacht het seizoen. Voorlopig zit dat er niet in, want de XT wordt volledig gerestaureerd. Inmiddels heeft de XT op de foto’s gezelschap gekregen van een metallic rood exemplaar dat dienst zal doen als donorauto.

Klik hier voor de fotogalerij!