3.000 kilometer per CX-30

Dag twee, de vakantie begint echt

Dag twee begint voor ons vieren rustig met een goed hotelontbijt. De CX-30 moet echter meteen aan de bak nadat we ‘m voltanken bij het tankstation naast ons hotel. Vanaf het tankstation is het slechts 1 kilometer rijden naar Autobahn A3 richting Würzburg, de Mazda heeft op die afstand amper tijd om op te warmen, maar het is zaterdagochtend en het is nog rustig op de weg. Daarom doen we het de eerste snelwegkilometers rustig aan. Zodra de koelvloeistof de 90 graden heeft bereikt verhogen we het tempo tot 130 kilometer per uur en in dat tempo cruisen we verder richting München en de Oostenrijkse grens. Na 3 uurtjes rijden zien we het Wilder Kaiser-gebergte aan de horizon, dan is het nog een halfuurtje tot de Oostenrijkse grens. Bij het laatste tankstation voor de grens halen we nog gauw even een Autobahn-vignet voor Oostenrijk. Je kunt ook een digitaal vignet kopen door je kenteken te registreren, maar zo’n op het raam geplakt vignet is een leuk aandenken voor het vakantiefotoboek (als je ‘m tenminste zonder scheuren weer van het raam krijgt).

Bepakt en bezakt de bergen in – moeiteloos in de sportstand

Onze vakantiebestemming ligt in het uiterste oosten van Tirol, tien jaar geleden was het nog lang zo toeristisch niet als nu. Althans in de zomermaanden, in de winter wisten en weten veel Duitsers en Nederlanders dit stukje Tirol prima te vinden. Het hoogdal (900 – 1.200 meter) is overigens ook ontdekt door autofabrikanten, er zijn veel steile wegen en de nodige leuke rijdersweggetjes. Dat is een ideale testomgeving voor nieuwe modellen, en de laatste jaren zien we regelmatig zwaar gecamoufleerde auto’s rondrijden, met name aan het eind van de dag. Oostenrijk heeft veel van dit soort openbare ‘testwegen’, maar de meest populaire testomgeving bij de Grossglockner Hochalpstrasse is door de fabrikanten verlaten. Later deze week ontdekken we waarom. Onze CX-30 heeft geen moeite met de steile klim in de laatste 15 kilometer, ondanks de volle bepakking. De 240 Newtonmeter aan koppel is bij 4.000 toeren beschikbaar, maar een aanzienlijk deel van de trekkracht is al bij lage toeren voorhanden. Een typische eigenschap van een motor met compressie-ontsteking, net als diesels. De e-Skyactiv X verenigt meerdere motorkarakters in één – unieke – motor. Bij lage toeren heeft het blok van nature een flinke trekkracht, zonder enig gemor of gebrom trekt de motor onze zwaarbeladen CX-30 de berg op. In het middengebied (2.500 – 4.500 toeren) heb je de karakteristiek van een fikse atmosferische motor: een soepele en lineaire vermogensopbouw. In het hoogste toerenbereik gedraagt de motor zich als een typische turbomotor: hij maakt gretig toeren en levert een hele pens vermogen. Let wel: de e-Skyactiv X heeft een compressor en geen turbo. Over het hele toerenbereik is de motor trillingsvrij en klinkt hij prettig, zeker vanaf 3.000 toeren heeft de motor een aangenaam geluid. En bij het rijden op constante snelheid is hij lekker stil. In een steile klim of afdaling is het raadzaam om de automaat in de Sport-stand te zetten, in de klim benut hij het vermogen (en niet zozeer het koppel) en schakelt de bak 1.500 toeren later op. Ook blijft de bak langer in dezelfde versnelling rijden, precies wat je wilt in de bergen. Bij het afdalen schakelt de bak in de Sport-stand vroeger terug zodat de motor op compressie kan afremmen. Hierbij speelt de hoge compressie van 16,3 op 1 de Mazda flink in de kaart: de auto remt uitstekend op de motor af.

De berg roept

Aan het begin van de middag komen we aan op ons vakantieadres, de Mazda mag uitpuffen op een parkeerplekje in de schaduw. We hebben er exact 1.010 kilometer opzitten, geen probleem voor de CX-30 maar het interieur ziet er wel uit alsof het in geen maanden schoongemaakt is. Toiletbonnetjes, verpakkingen en kruimels all over the place. Het hoort er nu eenmaal bij wanneer je urenlang met zijn vieren in een auto zit, maar het is geen excuus om in de rommel te blijven zitten. ’s Avonds gaan we naar de lokale wasbox om de Mazda van binnen en buiten weer toon- en leefbaar te maken.

Met de benenwagen de bergen in

De eerste paar dagen gunnen we de Mazda ook vakantie en nemen we de benenwagen. Hoe mooi de bergwegen ook zijn, de wandelroutes en bergtoppen zijn nog mooier en alleen te voet begaanbaar. Omdat de vakantie erg last-minute gepland was, hebben we geen van alleen veel wandelkilometers in de benen. Daarom beginnen we de eerste vakantiedag met een paar rustige wandelroutes. Op dag twee kriebelt het toch bij ondergetekende –der Berg ruft – en junior en ikzelf wagen ons aan een lange bergwandeling. In zeven en een half uur klimmen we 900 meter en dalen we 1.100 meter af. Zoals altijd is de afdaling het zwaarst, maar in ons geval ook het mooist: een stukje zwarte route, moeras, bergmeren en almhütten waar ijskoud drinken in de watertrog ligt. De natuur is simpelweg ontzagwekkend. Maar wat zijn we (en onze knieën) blij als we na ruim vier uur afdalen in de Mazda kunnen stappen. De dagen daarna had ik last van een flinke muskelkater terwijl junior ’s avonds alweer lekker voetbalt met de andere gasten.