Je kent het vast wel: oudere ooms of tantes die je graag herinneren zoals je vroeger was. Dat je “zo’n grappig kereltje” of “zo’n schattig klein meisje” was. Dat is leuk, tenzij je nog als kleintje behandeld wordt. Je wilt natuurlijk wel voor vol aangezien worden. In het geval van de nieuwe Nissan Micra moeten we ook niet in het verleden blijven hangen. De Micra is volgroeid en dat is even wennen, zeker voor het reguliere koperspubliek . Hoe volwassen is de vijfde generatie Micra eigenlijk?

Dynamisch inside and out

Tijdens de eerste rit in de nieuwe Micra vraagt mijn tienjarige dochter in welk model Nissan we eigenlijk rijden. “Een Micra” antwoord ik. “Echt, is die zo groot dan?” vraagt ze. Haar vraag is niet onlogisch, want de familie Carnold heeft meerdere Micra’s gehad, zowel van de tweede (K11) en derde (K12) generatie. De Micra staat in het geheugen als een guitig, bol autootje. Zijn formaat en bedieningsgemak maakten de Micra vooral geliefd bij oudere en beginnende bestuurders, en daarmee bediende de Micra een breed publiek. Maar de nieuwe Micra is andere koek: in het competitieve B-segment zijn ‘jong’, ‘dynamisch’ en ‘actieve levensstijl’ de belangrijkste steekwoorden op het moodboard van auto-ontwerpers. Die kretologie heeft er in elk geval voor gezorgd dat de nieuwe Micra er van binnen en buiten helemaal kek en hip uitziet. Nissan heeft er een goede gewoonte van gemaakt om de vormtaal van de conceptcars niet al te veel te verdunnen voor de productieversies. De Micra is dan ook erg trouw gebleven aan de Sway conceptcar.

Duidelijk Nissan

Het is lastig om er qua ontwerp uit te springen in het concurrentieveld, maar de Micra is in elk geval duidelijk herkenbaar als een Nissan. De kenmerkende dagrijverlichting en de ‘V’ in de grille geven de merkidentiteit prijs voordat je het logo ontwaart. Datzelfde geldt als je de Micra recht van achter nadert: de bolling onder de achterruit kennen we van de Juke en Qashqai. De designers hebben zich niet laten verleiden om hele grote achterlichten op de kont van de Micra te plakken. De lichtunits zijn compact en hebben hetzelfde motief als de dagrijlichten: duidelijk een Nissan. Een bijkomend voordeel van de compacte achterlichten is dat het kofferdeksel mooi breed is, een pluspunt voor een auto die het vooral van zijn praktische kant moet hebben.

Heftig kleurtje

De testauto is een Tekna, traditioneel het hoogste uitrustingsniveau bij Nissan. Het interieur matcht met de Energy Orange lak (lekker heftig kleurtje, aldus dochterlief), de interieurontwerpers hebben voor deze lak en de Power Blue lak een bijpassend interieur ontwikkeld. De wangen van de stoelzittingen, de kunstlederen strook op het dashboard en de middenconsole zijn in flitsend oranje uitgevoerd. Uiteraard beschikt de Tekna over climate control en een uitgebreid audio- en navigatiesysteem. Het valt Nissan te prijzen dat ze het systeem mooi in het dashboard geïntegreerd hebben, persoonlijk vind ik dit fraaier dan een tablet-achtige constructie bovenop het dashboard. Dat de Micra gegroeid is, merk je binnenin. De voorste inzittenden hebben veel beweegruimte en zitten op goede, ruim bemeten stoelen. Achterin vinden de jongere gezinleden een goeie zitplaats. De bekledingsstoffen zijn solide en berekend op een extra schoonmaakbeurt omdat er met Fristi of chocokoekjes gemorst is. Voor kinderen heeft de Micra wel een nadeel: de deurgreep is op de buitenzijde te hoog geplaatst voor jonge kinderen, papa of mama zal de deur voor hen moeten openen. Voor het overige is de Micra echt een kindervriend.

Tekna tjokvol techniek

Nissan levert een groot aantal ‘Packs’ met comfort- en veiligheidsverhogende accessoires. Deze pakketten verschillen per uitrustingsniveau qua prijs en inhoud, in de brochure vind je een helder overzicht van de inhoud en prijzen. Ik wil twee opties uitlichten omdat ze het geld dubbel en dwars waard zijn. In de eerste plaats de Around View Monitor, die met vier camera’s een luchtbeeld van de auto en directe omgeving maakt. Ontzettend handig bij het parkeren en manoeuvreren, en om je lichtmetalen velgen mooi te houden. Met een druk op de knop toont het beeld het rechter voorwiel en kun je perfect zien hoe dicht je de trottoirband genaderd bent. De camera’s reageren op bewegende objecten rondom auto’s (zoals kinderen en dieren), het systeem geeft dan een geluidssignaal en een waarschuwing in beeld. In de tweede plaats de led koplampen met automatisch grootlicht. De koplampen geven een geweldige hoeveelheid licht en schakelt perfect tussen groot- en dimlicht als tegenliggers naderen. Zelfs fietsers met flutlampjes worden feilloos gezien door het systeem.

Soepel schakelen en rijden

“Dynamisch en actief” dat ben je niet als je op je stoel blijft zitten, daarom gaat de familie Carnold een uitgebreide proefrit – bepakt en bezakt – maken met de Micra. Tijdens de introductie vorig jaar heb ik al kunnen rijden met de Micra, maar als je echt wilt weten wat voor vlees je in de kuip hebt, moet je op je eigen vierkante kilometers gaan rijden. De 90 pk sterke IG-T driecilinder motor meet slechts 898 cc en levert 140 Newtonmeter koppel bij 2.250 toeren. Bij het wegrijden helpt het elektronische gaspedaal een handje door het motorkoppel op te voeren als je de koppeling laat komen. Je moet er even aan wennen, maar als je het eenmaal door hebt, is het goed leven met de Micra in het stadsverkeer. Bij het opschakelen wordt het koppel snel afgebouwd, zeker bij koude motor hoor je dan de turbo afblazen. De kleine turbo komt snel op gang en iets boven de 1.200 toeren begint de IG-T er flink aan te trekken. Die kleine elektronische ondersteuning bij het schakelen en koppelen is prettig, tenzij je – net als ikzelf – prima in staat bent om de pedalen zelf goed te doseren, dan werkt het systeem averechts en zijn de eerste wegrijd- en schakelacties wat schokkerig. Kwestie van wennen, je moet de Micra er zeker niet op afrekenen bij een proefrit.

Rijplezier als vanouds

De vorige vier generaties van de Micra waren prima allrounders als het om rijgedrag ging, de vijfde generatie laat zien hoe ver ondersteltechniek de afgelopen 35 jaar is ontwikkeld. Tuurlijk, de spoorbreedte, wielbasis en bandbreedte zijn aanzienlijk gegroeid ten opzichte van de eerste Micra uit 1983, maar ook de afstelling van vering, demping, geometrie heeft reuzenstappen gemaakt. Het onderstel maakt een evenwichtige indruk met een stevige ondertoon. In de bebouwde kom weet de vering goed raad met kuilen, verkeersdrempels en losliggende klinkerbestrating. De schokdempers zorgen ervoor dat de koets van de Micra na een hindernis vlotjes tot rust komt. Het onderstel maakt op slecht wegdek een solide indruk, in het stuur voel je niets van oneffenheden en het onderstel is opvallend stil. De besturing is overigens goed bekrachtigd, het sturen gaat licht en de Micra is goed te plaatsen. Na de eerste de beste bocht heb je goed feeling met de besturing. Op buitenwegen doet de prettige besturing ook een duit in het zakje als het om rijplezier aankomt. Op leuke bochtige wegen is het een genot om met de Micra onderweg te zijn. Op de snelweg scoort de Micra punten door het lage geluidsniveau, het bandengeruis is het meest dominant. Het motortje hoor je nagenoeg niet, ook niet als je de maximumsnelheid (ruimschoots) overschrijdt. Het is wel zaak om terug te schakelen bij inhaalacties, de vijfde versnelling is een overdrive en de motor heeft wat toeren nodig om tempo te maken. Boven de 3.500 toeren snort de H4Bt er lustig op los en maakt de Micra dan tot een vlotte auto. Als je zuinig wilt rijden, vergeet dan het nieuwe rijden, en zorg ervoor dat je schakelt tussen de 2.500 en 3.500 toeren. De Micra beloont je dan met een verbruik van 1 op 17,5.

Voor jong en oud

In de testweek heeft de Micra flink kilometers gemaakt onder zeer gevarieerde omstandigheden. Wat mij het meest opviel was het rij- en stuurgedrag; het is echt een prettige auto om mee te rijden. Hij voldoet prima als stadsauto en als kilometervreter. In de tweede plaats is de Micra een ontzettend praktische auto die veel ruimte biedt aan passagiers en bagage. En ‘praktisch’ is in dit geval geen eufemisme voor ‘saai’. De Micra ligt prettig op het netvlies en het interieur is een prettige plek om te verblijven. Uiteraard is de testauto in Tekna-trim van alle luxe voorzien, maar ook een Micra Visia is een prettige auto om mee onderweg te zijn. De nieuwe Micra is weliswaar niet meer het guitige Micraatje van vroeger, maar alles wat de vorige generaties zo leuk maakte – rijplezier en bedieningsgemak – is nog altijd ruimschoots aanwezig. Het reguliere koperspubliek zal er alleen even aan moeten wennen dat de Micra volwassen geworden is, en dat hij nog altijd prettig in de omgang is.