Rijtest Toyota GR Supra GT4 Edition

Het interieur wordt bekleed met een combinatie van leer, alcantara en het nodige koolstofvezel. Smaakvol en functioneel, zeker door het riante gebruik van alcantara op de zitting en rugleuning van de buitengewoon prettige sportstoelen. In het interieur is de verwantschap met BMW het duidelijkst zichtbaar, de bedieningselementen zijn allemaal in Beieren ontwikkeld en heeft her en der zijn eigenaardigheden. Althans, als je het vanuit het perspectief van een typische Toyota-rijder bekijkt. Geen draaiknop aan de linker stuurwielstengel voor de verlichting, maar knoppen links op het dashboard. Een cruise control die anders werkt en een motorkapontgrendeling die twee keer aangetrokken moet worden. Het is allemaal een kwestie van wennen. Twee zaken zijn opvallend prettig: het compacte infotainmentscherm met de controller op de middenconsole, en de preset-knop waarmee alle rijhulpsystemen naar persoonlijke voorkeur geprogrammeerd kunnen worden. Daarmee zijn alle verplichte elektronische bemoeials met één knopdruk te deactiveren. Heerlijk.

Zoeken naar de schakelpunten

Het is even wennen tijdens de eerste kilometers in de GR Supra, want de enige auto met handbak waarin ik met (grote) regelmaat rij, is mijn 66 pk sterke daily driver. Dat vergt soms een beetje fingerspitzengefühl in de koppelingsvoet bij het wegrijden. Zo rijd ik ook weg in de GR Supra, maar de machtige B58 onder de motorkap heeft bij stationair toerental waarschijnlijk het vijfvoudige koppel van mijn eigen wagentje, dus ik kan de koppeling rustig laten vieren. Natuurlijk is dat zo geleerd, maar het opschakelen vergt even gewenning. Dat komt door de spatiëring en eindreductie van de aandrijflijn. Dat zit zo: de GR Supra heeft een close-ratio versnellingsbak en de handgeschakelde versies hebben een kortere eindreductie (1:3,46) dan de versies met automaat (1:3,11). Hierdoor kun je al bij 30 km/u in de vierde versnelling rijden en de zesde versnelling is al vanaf 60 km/u bruikbaar. Nadat die wetenschap is ingedaald, is het schakelen een makkie. Bij een rustige rijstijl kun je de derde en vijfde versnelling skippen. Gevoelsmatig zijn de korte versnellingen en het immense motorkoppel (500 Nm tussen 1.500 en 4.000 toeren) een mismatch, maar bij circuitgebruik wil je de hogere toerentallen benutten voor het vermogen (340 pk bij 6.500 toeren). Daar gebruik je alle versnellingen om zoveel mogelijk in de sweet spot voor het vermogen te blijven.

Fijne stuur- en onderstelafstemming

Afgaand op het uiterlijk en de modelnaam verwacht je een sportauto die tamelijk compromisloos is, maar de GR Supra is een opvallend comfortabele auto waarmee je zonder inspanning rustig kunt cruisen. Althans, in het toerenbereik tot 3.500 toeren. Het onderstel is stevig gedempt, maar met voldoende veerweg om verkeersdrempels adequaat te verwerken. Ook de besturing is heel fijn, bij lagere rijsnelheden (zeg 60-80 km/u op dijkjes) is de ratio zodanig dat je niet telkens minieme correcties moet maken die relatief veel kracht vergen. Dit was bijvoorbeeld het geval bij de Nissan Front-Midship modellen (370Z, GT-R) waardoor je heel snel vermoeide armen kreeg. Nee, de GR Supra laat zich makkelijk besturen met veel gevoel en precisie, ook bij het manoeuvreren. Hier merk je de invloed van BMW, niets ten nadele van Toyota, maar de enorme finesse in de besturing en het onderstel komt volledig op het conto van de Duitsers. En de GR Supra vaart er wel bij.