Rijtest Suzuki Swift CVT

Iedereen die een auto gekocht heeft weet dat het aankoopbesluit een zeer gevoelige afweging is tussen ratio en emotie. Meestal wint de emotie bij de aanschaf, maar overwint de ratio bij het besluit om de auto in kwestie na enige tijd te verkopen. Een perfecte balans tussen beide aspecten is lastig, er zijn maar weinig auto’s die daar aan voldoen. En de ideale situatie, waarbij ratio én emotie ver naar boven uitschieten? Je zou zeggen dat die auto niet bestaat, maar je kunt ‘m gewoon bij de Suzuki-dealer kopen, vanaf € 22.299.

Bij de eerste test van de nieuwe Suzuki Swift werd duidelijk dat deze auto heel veel rijplezier biedt tegen uiterst schappelijke kosten. Bovendien is het – voor zijn formaat – een erg praktische auto. Met de nieuwe generatie Swift heeft het merk afscheid genomen van de fantastische BoosterJet motoren ten faveure van de nieuwe Z12E driecilinder. Op papier lijkt dat een stap terug, maar in de praktijk is de nieuwe motor een genot. Hij levert rijplezier tegen een verbruik van 1 op 26. Lezers en kijkers melden dat in de praktijk 1 op 30 zelfs haalbaar is. Bij de reguliere versie met handgeschakelde vijfbak had ik slechts één kanttekening: de vijfde versnelling is vrij lang. Dat houdt in dat het toerental in de vijf vrij laag is, waardoor je terug moet schakelen om snelheid te maken. Met de prettig schakelende vijfbak is dat geen probleem, maar het riep wel de vraag op hoe de Swift met automatische transmissie rijdt.
Wel, deze test zal dat uitwijzen, want dankzij Suzuki Nederland kon ik een week op stap met de Swift CVT.

Automaat € 2.800 meer, slechts 38 kilo zwaarder

De Suzuki Swift is leverbaar in drie uitrustingsniveaus: de Comfort, Select en Style. De CVT is leverbaar vanaf de Select en kost dan € 27.099, dat houdt in dat de automaat een meerprijs heeft van € 2.800. Als Style kost de CVT € 28.699. De CVT is afkomstig van Jatco en bij nadere beschouwing is dit een interessante transmissie. De CVT heeft een normale duwband en een koppelomvormer. Bijzonder is dat er een planetaire overbrenging geïntegreerd is, bij constante of hoge rijsnelheid schakelt deze naar een overdrive om het toerental laag te houden. Bij het accelereren gaat deze planetaire trap naar een lichtere overbrenging omwille van de rijprestaties. Het bereik van de overbrengingen van de CVT is aanzienlijk groter dan van de vijfbak. De handbak heeft een bereik van 3,545 tot 0,697, voor de CVT is dat 2,5 tot 0,392. De oplettende lezer ziet dat de laagste overbrenging veel groter is dan de eerste versnelling van de handbak, maar de eindreductie is weer korter: 5,643 tegen 4,294 voor de handbak. De CVT weegt overigens maar 38 kilo meer dan de handbak, en daarmee blijft de Swift CVT in dezelfde MRB categorie als de handgeschakelde versie (1.032 tegen 994 kilo).

Met schakelflippers

Het gewichtsverschil is de Swift niet aan te zien en tijdens het rijden is het ook niet te merken. Je moet een zeer geoefend autospotter zijn om de CVT er uit te pikken, en daarvoor moet je door het raampje gluren. Op de middentunnel zie je een normale selectiehendel van een automaat met het P-R-N-D-M schema, achter het stuurwiel zitten de schakelflippers. Die laatste had Suzuki uit kostenoverwegingen weg kunnen laten, maar het merk is Serious about fun en de schakelflippers laten zien dat rijplezier Suzuki menens is. Bij het rijden in de D-stand werkt de tranmissie als een normale CVT waarbij het motortoerental vrij kan variëren ten opzichte van de rijsnelheid. Je hoeft niet te vrezen dat het motortoerental direct richting het rode gebied gaat als je het gas intrapt – dat cliché is overigens al jarenlang passé – de Z12E heeft bij lage toerentallen al een fors koppel zoals je van de ondervierkante boring / slag verhouding mag verwachten. De Swift CVT reageert vlot op gaspedaalinput en gebruikt het motorkoppel goed. Je moet echt doortrappen om het toerental boven de 3.500 te krijgen bij het accelereren.

Op papier is de Swift CVT marginaal sneller dan de reguliere versie: de topsnelheid is met 170 km/u iets hoger (165 voor de handbak) en de sprint van 0 naar honderd is 0,6 seconden korter (11,9 seconden voor de CVT). Maar zodra je gaat rijden voelt deze versie van de Swift veel vlotter en sneller dan de handgeschakelde versie. Hoewel de handbak heel fijn en heel snel schakelt, is de CVT veel vlotter in zijn reacties: de respons is sneller (hoewel het maar tienden van seconden zijn) en de reacties zijn feller. Onder alle omstandigheden is de CVT een merkbaar vlottere auto. Een tweede voordeel is dat het toerental vanaf 80 km/u lager is terwijl hij sneller op tempo komt, zeker als je het vergelijk met acceleraties in de vijfde versnelling. Op de snelweg houdt de automaat het toerental laag waardoor je het motortje amper hoort en het verbruik daalt.

Zelf schakelen met behoud van rijplezier

De versie met handbak is een auto die je erg bij het rijden betrekt, je haalt het maximale rijplezier uit 83 pk doordat je heerlijk kunt schakelen met de uiterst plezierige handbak. Je zou zeggen dat de factor ‘betrokkenheid’ bij de CVT een stuk lager is, maar dankzij de identieke besturing en onderstelafstemming is het rijplezier hetzelfde. De Suzuki Swift is een briljante auto als het om rijplezier gaat, en de CVT doet daar niet aan af. En dat komt op het conto van de M-stand van de transmissie. In deze stand kun je schakelen met de flippers achter het stuur, de automaat heeft zeven geprogrammeerde overbrengingen waarmee je leuk kunt spelen. De verhoudingen zijn niet in steen gehouwen, afhankelijk van de omstandigheden (rijsnelheid, beladingsgraad) kan de transmissie ongeveer 500 toeren variëren om het tempo vast te houden. In de M-stand werkt de adaptieve cruise control overigens niet, je moet echt zelf opletten en schakelen. Bij het naderen van het rode gebied op de toerenteller schakelt de versnellingsbak op, maar voor het overige is elke schakelactie aan de bestuurder. Hierdoor wordt je maximaal bij het rijden betrokken.

CVT met meerwaarde en laag verbruik

Tijdens de testweek heb ik de M-stand overigens weinig gebruikt, het schakelgedrag van de CVT is goed gekalibreerd op het motorvermogen en het gewicht van de Swift. Je kunt echt heerlijk rijden in de Swift zonder je te storen aan de transmissie, vooral omdat de CVT zich direct aanpast aan de wens van de bestuurder door de gaspedaalinput goed te ‘lezen’. Het moge duidelijk zijn: de CVT doet in het geheel geen afbreuk aan het rijplezier of aan de betrokkenheid van de bestuurder, wat mij betreft rijdt deze Swift net zo goed als de handgeschakelde versie. Sterker nog, de CVT biedt een boel extra comfort bij het rijden in stedelijk gebied of wanneer je in stop-and-go verkeer rijdt. Al met al vind ik de meerprijs van € 2.800 zeker het overwegen waard. Het verbruik lijdt slechts licht onder het extra comfort, dat komt doordat de interne weerstand van de CVT iets hoger is in vergelijking met de handbak. Waar de handbak een verbruik van 1 op 26 haalde, zet de CVT daar 1 op 23 tegenover. Nog altijd een uitmuntend verbruikscijfer. Uit reacties van lezers en kijkers blijkt dat het verbruik in de praktijk nog beter kan, op grond daarvan denk ik dan 1 op 25 goed haalbaar is in de Swift CVT.

De Suzuki Swift is een van de weinige auto’s waarbij het emotionele en rationele aspect zo goed in balans zijn, de versie met handgeschakelde 5 bak is een geweldig leuke en verstandige auto om te rijden, de versie met CVT voegt daar een dimensie aan toe. Mijn persoonlijke keuze zou dan ook de Swift CVT zijn, vanwege het extra comfort en het (nog altijd) prima verbruik.