Rijtest Subaru Solterra

De Subaru Solterra is de eerste volledig elektrische auto van Subaru, en het merk maakt er geen geheim van dat de Solterra er zonder de samenwerking met Toyota niet was geweest. Dat laat onverlet dat Subaru’s bijdrage aan de Solterra / bZ4x-tweeling substantieel is. De uiterlijke en technische verschillen zijn weliswaar klein, maar het Subaru DNA is onverdund aanwezig. Waar zitten de verschillen tussen beide modellen en waarom zou je voor een Solterra kiezen? Dat is de kernvraag van deze rijtest.

Om erachter te komen wat de Solterra tot een Subaru maakt, was een proefrit van 500 meter eigenlijk genoeg. Dat is de afstand vanuit het parkeervak van Subaru Benelux tot aan de doorgaande weg is Aalsmeer. Hoe dat zit? Wel, op de dag dat de testweek begint raast zomerstorm Poly over Nederland. De rijomstandigheden zijn uitermate ongunstig, en de heenreis in mijn Hyundai i10 was een van de meest onstuimige ritten in mijn bijna 30-jarige carrière als automobilist. Nu is het verschil tussen een i10 en Solterra natuurlijk groot, de Subaru weegt meer dan het dubbele en dat voel je tijdens een storm. Het cruciale verschil echter is het dat de Solterra – uiteraard – altijd vierwielaandrijving heeft, zoals je van een Subaru verwacht. En niet zomaar een vierwielaandrijving, maar Subaru’s eerste elektrische vierwielaandrijving. Zonder mechanische verbinding tussen voor- en achteras, een wezenlijk andere technische opzet, maar desondanks heeft Subaru de kalibratie van het systeem perfect uitgevoerd. En daarin herken je onmiskenbaar de hand van Subaru – ook wanneer je voor een vierwielaangedreven bZ4X kiest.

Veiligheid voorop

Iedereen die de geschiedenis van het merk een beetje kent weet dat Subaru permanente vierwielaandrijving ontwikkelde voor de Leone Estate, in 1972. Die wagens waren in gebruik bij een elektriciteitsbedrijf als servicewagen. Dankzij de vierwielaandrijving konden monteurs in alle weersomstandigheden de uithoeken van het Japanse platteland bereiken. Zeker in winterse omstandigheden in de bergen. Dat de vierwielaandrijving ook voordelen biedt in de autosport behoeft hier geen betoog, het punt is dat Subaru de vierwielaandrijving ontwikkeld en verfijnd heeft met de modale autorijder en diens inzittenden in gedachte.

Om een goede elektrische vierwielaandrijver te maken is het zaak om het motorkoppel goed te kunnen aansturen op beide assen, en om daarbij het regeneratieve- en hydraulische remsysteem goed te laten samenwerken. Dat kunstje vergt het nodige meetwerk door sensoren en aansturing door software. Dat, en de daarbij behorende hardware, waren nieuw voor Subaru. Maar de kennis over het verdelen van koppel en vermogen over vier wielen was een eitje voor de Japanners. En dat merk je als je in de Solterra rijdt – zeker als de weersomstandigheden en weggesteldheid niet meewerken.

Vertrouwenwekkend rijgedrag

Subaru heeft een krachtige slogan, die de noodzaak, voordelen en het doel van haar vierwielaandrijving goed samenvat: Confidence in motion. En dat is precies mijn ervaring tijdens mijn eerste rit met de Solterra. Op plekken ligt het wegdek bezaaid met decimeters dikke takken, bladeren en andere losgewaaide delen. Combineer dat met hevige regenval waarbij het water zich in centimeters op het wegdek verzamelt en je begrijpt dat de weg simpelweg glad is. Uit nieuwsgierigheid heb ik de aandrijfmonitor in het instrumentenpaneel opgeroepen. Daarop is te zien dat de Solterra voortdurend de aandrijfkrachten balanceert over de voor- en achteras en vooral het vermogen over het linker en rechter achterwiel verdeelt voor de stabiliteit. Het gevolg is dat de Solterra onverstoorbaar zijn koers volgt, stuurcorrecties vanwege de zijwind zijn onnodig, het is echter wel opletten om geen losgewaaide takken te raken. Uitgerekend op de Afsluitdijk volgt een noodgreep: een tegenligger verliest een dekzeiltje van een aanhanger, de storm blaast het in onze rijrichting. Gelukkig komt het plat op de weg terecht, maar het is nodig om snel naar de linker rijstrook te sturen om te voorkomen dat het tegen de voorzijde (en wellicht de voorruit) van de Solterra waait. Toegegeven: het was een echte schrikreactie. En uitwijken bij 100 kilometer per uur is geen lolletje – tegen mijn eigen verwachting in volbrengt de Solterra dit zonder een krimp te geven. De middengeleider kwam naar mijn gevoel snel dichterbij, maar de razendsnelle rijstrookwissel waarbij de rechter wielen over het zeil reden, blijkt geen reden tot paniek bij de Solterra. In de binnenspiegel zie ik het zeil tegen de rechter vangrail opwaaien, waarbij een achterligger het nog net kan ontwijken.

De samenloop van omstandigheden – noodweer en een testrit in een Subaru – is opvallend. Het is snel duidelijk waar de kwaliteiten van de Solterra liggen en de meerprijs ten opzichte van de bZ4x is binnen 50 kilometer verantwoord. De bZ4X is alleen in de topuitvoering optioneel uit te rusten met vierwielaandrijving, terwijl de Solterra het standaard heeft. Met € 56.396 is het geen koopje, maar het voordeel is wel dat je ten opzichte van de Toyota veel waar voor je geld krijgt. Feitelijk is er weinig te kiezen bij de Solterra, er zijn drie uitvoeringen: de Standaard, de Sky Package en de Two Tone. Deze drie vullen elkaar aan. De geteste uitvoering is een Standaard die alle veiligheidsvoorzieningen en alle basisluxe heeft (prijslijst en uitrusting vind je hier), de Sky Package voegt daar een glazen panoramadak, leren bekleding, stoel-, stuur- en achterbankverwarming aan toe (plus een boel extra luxe). Tot slot kun je voor € 1.200 extra een two tone kleurstelling kiezen. Daarmee is het leveringsgamma erg overzichtelijk.