Rijtest Hyundai Ioniq 6 Lounge Sky
21 augustus 2023Een sedan, geen liftback
De Ioniq 6 is een forse auto, maar zijn wielbasis is 5 centimeter korter dan die van de 5 (2,95 meter versus 3 meter) hij is fors lager (22 centimeter maar liefst) en 15 centimeter langer. Het interieur is dus minder ruim, maar aangezien de 5 simpelweg gigantisch ruim is, is de 6 nog steeds heerlijk ruim van binnen. In de breedte heeft Hyundai ruimte gemaakt door de deurpanelen heel vlak te houden – de knoppen voor de ramen zitten op de middenconsole, daar ben je heel snel aan gewend. In de hoogte is de 6 meer beperkt, dat is ook de reden dat de kantelende Lounge-stoelen van de 5 niet in de 6 leverbaar zijn. De beenruimte achterin is geweldig, maar de zithoogte en hellingshoek van de zitting werden niet door iedereen als prettig ervaren. Als je vaak grotere kinderen of volwassenen meeneemt, neem dit dan in acht tijdens een proefrit. De 5 zit prettiger achterin. De kofferruimte is bijna 100 liter kleiner dan die van de 5, en uiteraard haal je niet de enorme laadruimte van de 5 door de achterbank neer te klappen. De achterbank van de 6 heeft geen omklapbare rugleuning. De bagageruimte zou wel praktischer zijn als de Ioniq 6 een liftback was geweest, waarbij ook de achterruit opent (met de scharnieren in de dakrand), maar Hyundai heeft ervoor gekozen om van de 6 een sedan te maken.
Wendbaarder en prettiger rijgedrag
Het vergelijk met de 5 is onvermijdelijk als je een statisch vergelijk maakt, maar de 5 verdwijnt uit beeld zodra je gaat rijden. Ik heb de Ioniq 6 korter dan gewoonlijk gereden, maar lang genoeg om te kunnen concluderen dat de Electrified Streamliner wezenlijk anders rijdt. Dat lijkt sterk uitgedrukt – het enige ondersteltechnische verschil is een 5 centimeter kortere wielbasis – maar de 6 is veel wendbaarder, veel overzichtelijker en simpelweg prettiger om te rijden. Die kortere wielbasis maakt hem zoveel wendbaarder in stedelijk verkeer, op minirotondes en bij het inparkeren. En zeker het lagere plafond geeft je het gevoel in een behendiger auto onderweg te zijn. Een Ioniq 5 is wel heel ruim van binnen, tenzij je LeBron James, Michael Jordan en hun basketbalmakkers regelmatig een lift geeft.
Met dank aan Brussel (not)
Zoals gezegd wen je snel aan de digitale buitenspiegels, de rijhulpsystemen en de rust aan boord maken de Ioniq 6 tot een uitermate prettige reisauto. En met zijn forse actieradius en enorme snellaadvermogen is het reizen op lange afstand geen probleem. De belangrijkste kritiek heeft betrekking op een gedachtenexperiment van Europese politici die een snelheidswaarschuwing vanaf 2024 bedacht hebben. Bij een overschrijding van de plaatselijke snelheid – zelfs met 1 km/u – gaat de Ioniq 6 pingelen. Dat betekent dat je bij nagenoeg alle inhaalmanoeuvres een moraliserende tik op je vingers krijgt. Onnodig en enorm afleidend. Dat weet ook Hyundai – maar Brussels wil is wet – en staat het default aan. Je kunt het uitschakelen via het centrale beeldscherm, gedurende de testperiode had ik het rijhulpsysteem-menu onder de ster-toets gezet, met twee / drie tikken op het touchscreen stond het dan uit.
Puur op rationele kwaliteiten vond ik de Ioniq 6 een fijnere auto om alle dagen mee onderweg te zijn, het design heeft een bijzondere uitwerking, in levenden lijve is de 6 een heel indrukwekkende auto waar menigeen even bij blijft staan kijken. Parkeer je ‘m tussen een Ioniq 5 en Kia EV6, dan is de Ioniq 6 de auto die er het meest uitspringt. Het is een auto die op een slimme manier de nadruk legt op de belangrijkste kwaliteit van een EV: efficiency. Dat straalt ‘ie aan alle kanten uit, zonder de clichématige sufheid die verweven is met, pak ‘m beet, de Prius 2 en 3 (let wel: ik ben Prius-eigenaar). Hopelijk zien we de Ioniq 6 straks evenveel op de weg als de 5, want dat heeft Hyundai wel verdiend.
