Een autoverzameling bekijken is leuk, maar het wordt nog leuker als je er eentje mag uitkiezen om een ritje mee te maken! Een rode C31 Laurel Hardtop Medalist, een C32 Laurel of een C32 Laurel Medalist? Welke zullen we eens kiezen? Ik besluit voor de C32 Hardtop Medalist te gaan, het is tenslotte de auto die me vorig jaar op het Youngtimer Event in Ulft was opgevallen en waarom ik nu bij Iwan Vlaar op visite ben.

(Dit artikel verscheen in 2014)

Iwan opent de motorkap om de accu aan te sluiten en ik werp een blik op de motor. In het vorige artikel over deze auto vroeg ik me nog af wat er onder de kap zou liggen, en nu weet ik het dus: een zes in lijn. Een RB20E om precies te zijn. Tijdens de rondleiding door de verzameling heeft Iwan al meerdere malen opgemerkt dat Nissan ontzettend veel variaties in modellen en modeljaren heeft. Ook voor de C32-modelserie geldt dat Nissan veel variaties op een thema bood: deze Laurel Medalist wordt aangedreven door de RB20 straight six , het topmodel had de VG20 V6 onder de kap. Nissan voerde dus lijn en V-motoren binnen één modelserie, terwijl er van beide motorseries ook nog eens turboversies waren.

 RB20E: stil, soepel en krachtig

Hoe het ook zij, de RB20 is een juweel van een motor en blinkt volgens Iwan uit door de enorme rust waarmee hij loopt. Iwan start de motor om dit te demonstreren. De motor slaat snel aan en na de het starten zoekt het motormanagement even naar het stationaire toerental. Zodra de motorolie door de galerijen is gepompt, begrijp ik wat hij bedoelt. Het blok is mechanisch ontzettend stil en loopt heel rustig en heel constant, zonder fluctuaties in het toerental. Het tikken van de servo’s in de injectoren overstemt feitelijk het overige geluid. In een woord: prachtig. Even aan de gaskabel trekken resulteert in een directe respons van het blok, de RB20 maakt snel toeren. Gretig, maar gecultiveerd.

Tijd om te gaan rijden

Het wordt tijd om te gaan rijden en de mighty Laurel wordt lang zijn merk- en typegenoten naar buiten gereden. Het is prachtig weer voor een ritje, dus alle vier ramen kunnen straks open voor het volle openlucht gevoel. Ik neem plaats op de passagiersstoel en laat me chauffeuren in Iwan’s rijdende bordeel. Die bijnaam is treffend, want het gehele interieur is bordeauxrood. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik het prachtig vind, deze jaren ’80 chique. De stoelen zitten voortreffelijk, zacht en uitermate comfortabel. En zo rijdt de Laurel Hardtop Medalist ook. De motor is beresterk en ontzettend soepel, het blok fluistert zachtjes op de achtergrond waardoor je in grote rust over de weg zoeft. Glooiingen in het wegdek worden gretig opgeslokt door de zachte veren, de zachte dempers laten het lange koetswerk een keer zachtjes nadeinen na elke bult. Daarna zijn veren en dempers weer klaar voor de volgende oneffenheid. Comfort met een hoofdletter C.